Yaşamak çağlaydı seni gördüğümde
Gergin ve yeşildi yanaklarım
Parmaklarım, sana doğru sürünen sarmaşıklar
Durmadan vurulan bendim, neşter elinde diye
Kısırdı toprak, tohumlarımı ektiğimde
Güz bahçesinde bir sandalyeyle bekleştim
Kendi mevsimine alınmayan çiçek açardı yine de
Sular çekilince görülen gemide kürek çekenler vardı
Kimse anlamadı neden geldim, ateşe verildiğim kıyıya
Güldüğüm bütün yüzler hinlik aradı bende
Leave a Reply